Hallo allemaal,

Titel van dit verhaal is eigenlijk de grote nachtmerrie voor alle controlfreaks, waar ik mezelf helaas toch tot in bepaalde mate wel toe moet rekenen, maar helaas niet onontkoombaar als je op reis gaat. Dingen zullen anders lopen dan je denkt, je loopt tegen problemen aan en dan is het aan jou om te improviseren. Maar goed... om dat nou direct bij aankomst op het vliegveld te doen, is weer het andere uiterste natuurlijk!

Wij kwamen een uur te vroeg aan op het vliegveld van Kathmandu (we hadden wind mee.) Bij de uitgang stonden meer dan 200 taxichauffeurs achter dranghekken te wachten, te schreeuwen en te doen. Sommige hadden bordjes met daarop de naam van een persoon of een hostel, dus daar ging ik naar op zoek. Ik had nl een free airport pickup geregeld en het was niet gelukt om geld te pinnen op het vliegveld, dus ik had nog geen roepies. Maw een taxi kon ik niet eens betalen. Het was behoorlijk intimiderend allemaal, die mannen bleven maar schreeuwen en doen en er was nergens iemand te bekennen die voor mij kwam. Wat als ze me niet op kwamen halen? Ik kon ook niet met de taxi. Nou goed, eerst de boel maar even aangekeken en toen trof ik Berdine, een meisje uit Nederland die ook alleen in Nepal reist, en die zat met hetzelfde probleem. We besloten bij elkaar te blijven om zo toch wat een front tegen die taxichauffeurs te vormen. En gedeelde smart is tenslotte halve smart... Uiteindelijk kwam er iemand van Berdine haar hostel om haar op te halen en ik ben maar meegegaan. Wilde niet half daar alleen achterblijven! Dus nu zit ik in een ander hostel dan dat ik gereserveerd had met een kamergenootje (Berdine). Zo kan het lopen...

Vandaag hebben Berdine en ik Kathmandu verkent. Eerst naar Durbar Square en daar toch maar een gids genomen. Wat ben ik blij dat we dat gedaan hebben! Zoveel meer informatie krijg je daardoor, en we hebben de Kumari gezien! De Kumari is de levende godin. De huidige Kumari is nu 7 jaar oud. Ze is Kumari sinds ze drie jaar is. Een Kumari komt uit een bepaalde kaste, moet aan 32 lichaamseisen voldoen, allemaal testen ondergaan en dan ook nog geboren zijn met volle maan. De Kumari blijft altijd binnen, ze woont in een tempel en haar voeten mogen nooit de grond raken. Tien keer per jaar komt ze buiten de tempel en wordt ze door de stad gereden. Als het meisje ongesteld wordt is ze geen Kumari meer en begint de zoektoch naar een nieuwe. Ex-kumari's zullen nooit trouwen want dat brengt ongeluk. Ik vond het allemaal erg tragisch, maar het was bijzonder indrukwekkend om haar te zien (onze gids had geregeld dat ze voor het raam kwam) Het is een meisje van zeven! Maar ik was diep onder de indruk...

Wat ik ook fantastisch vond was de kamasutra tempel, met allemaal erotische houtsnijwerken. Er was een tijd dat er maar weinig mensen in Nepal woonden en dan gingen er ook nog veel dood aan malaria. En de mannen waren meer bezig met mediteren dan met het maken van de nieuwe generatie. Dus liet de koning de kamasutra-tempel bouwen, om de mannen op ideeen te brengen. Zodat ze minder zouden mediteren en er meer gesext zou worden. Needless to say, het heeft gewerkt! En de wereld is deze beste koning tot op de dag van vandaag dankbaar.. :-)

We hebben uiteraard ook nog even de monkeytemple gezien. Het leek ons wel een leuk idee om daarvoor een Riksja te regelen. Natuurlijk zochten wij weer de meest crappy riksja uit die er maar te vinden was, maar goed, deze man had het geld ook het meeste nodig was onze redenatie. Die arme man trapte zich te pletter met twee van die hollandse zwaargewichten achterin... Op een gegeven moment, bovenaan een heuvel, stopt hij, sprong van zijn fiets om een stuk karton op te pakken van straat. Wij begrepen er niks van. Maar het werd duidelijk toen hij het karton dubbelvouwde en tussen zijn band en de fiets klemde. Dit was zijn rem.. Hahaha!! En gaaaaaan... die heuvel af! Nou goed alles overleefd en weer een ervaring rijker.

Morgen gaan we fietsen naar Bakthapur en kijken of we onderweg die plek met de lijkverbrandingen kunnen vinden. Dinsdag kom Gyurmi me ophalen voor de Langtang trek. Berdine en ik hebben het erover gehad dat zij dan ook met me meegaat omdat zij nog geen trek heeft geboekt en ook graag naar Langtang wil. Uiteindelijk besloten dit niet te doen, het zou absoluut de gemakkelijkste weg zijn om samen met haar te gaan en het is ook wel erg aanlokkelijk, maar makkelijke wegen leiden tot gebaande paden en laat dat nou net niet de bedoeling zijn van deze reis! Evt. doen we het wel zo dat zij zelf een gids huurt en dat we elkaar es tegenkomen in lodges ofzo. Maar we willen wel alleen lopen. Ik zal zo Gyurmi bellen, dat ik in een heel ander hostel zit, en dan maar hopen dat dat allemaal goed gaat komen. Maar mijn improvisatieskills staan op scherp, dus wat er ook gebeurt, het komt wel goed!

Namaste!